Julita Wójcik Blok Mściwoja 4/6, Gdynia

Dom ma kształt prostopadłościanu i jest podobny do tysięcy innych budynków składających się na pejzaż większości miast w Polsce. Jest on blokiem rodzinnym artystki - w mieszkaniu numer 9 spędziła ona dzieciństwo i wczesną młodość i jest z nim związana sentymentalnie.

Blok Mściwoja, misternie tkany na szydełku staje się w oczach widza sentymentalną podróżą do babcinego pokoju. Niczym przerysowany dom dla lalek pozwala na intymne zaglądanie do poszczególnych elementów „mrówkowca”. Minimalistyczne, wydziergane na szydełku ogródki przyklatkowe podkreślają tęsknotę za obiecaną zasadą Karty Ateńskiej - jej autorzy byli zgodni, że każdej istocie żyjącej potrzebne są dostępne we właściwych proporcjach „słońce, przestrzenie otwarte i zieleń”. Przez długi czas po wojnie, nawet małe mieszkanie, nie spełniające zasad „jednostki mieszkaniowej” było marzeniem większości małżeństw. Bieżąca, ciepła woda i ogrzewanie niedostępne były w kamienicach czy domkach. Z wielkich założeń zachodnich - dwupoziomowe, stumetrowe apartamenty, ogrody na dachu, baseny - pozostał jedynie równy dostęp do miniaturowej, niezależnej własności. Pomimo mdłego koloru włóczki, odczuwamy sentymentalne ciepło wspólnoty. Na pierwszym piętrze dyrektor, na drugim sprzątaczka, żyli ze sobą całe życie w równych warunkach mieszkaniowych, obserwując przez okna wspólną zabawę swoich dzieci, a później wnuków. Każdy blok jest krótką historią fragmentu cywilizacji, od pięknych idei Le Corbusiera o świetle do masowego stłoczenia w klitkach z ciemnymi kuchniami, zupełnie jak w termitierze.